Afgelopen week luisterde ik naar mijn favoriete podcast ”Artjuice (afl. 155)” waarin Louise Fletcher en Alice Sheridan spraken over het gebruik van woorden bij beelden. Ik realiseerde me daardoor dat ik het makkelijker vind om te praten over mijn werk dan erover te schrijven. Vooral op momenten dat ik nog niet helemaal weet waar het naartoe gaat, zoals bijvoorbeeld bij bovenstaand werk. Ik denk dat ik schrijven als erg definitief ervaar en daardoor veel van wat ik opschrijf meteen in twijfel trek (ook nu :-)) terwijl praten over mijn werk meer interactie inhoudt en meer mogelijkheden open laat.

Een aanrader trouwens, deze podcast.